Osobny świat Wodnika czyli o 11 literze astrologicznego alfabetu

⭐ Charakteryzując znak Wodnika i 11 literę astrologicznego alfabetu, można zacząć na przykład od tego, że jest to znak powietrzny i tzw. znak „ludzki”, a więc cechuje go intelektualne oraz prospołeczne, humanitarne nastawienie do świata i człowieka. Można też najpierw zauważyć, że jest to przedostatni w kolejności znak zodiaku, który nastaje tuż po tym, gdy minie czas ambitnego, wspinającego się po drabinie kariery i szukającego prestiżu oraz uznania Koziorożca. W związku z tym Wodnik odziedziczywszy po zodiakalnym poprzedniku dobrze rozwinięte kompetencje

społeczne, może się już się wyluzować i żyć swymi ideami oraz współegzystować z ludźmi na bardziej partnerskich, równoprawnych zasadach.  Dlatego też czuje, że jest już zdecydowanie „ponad” formalne struktury, awanse, odznaczenia i inne materialne korzyści, a także że w jakimś sensie  wyrósł z zasad i konwenansów społecznych, których ustanowienie i pielęgnowanie było zadaniem znaku Koziorożca.  Można wreszcie, a wręcz należy -  jako że Wodnik panuje na niebie w okresie, gdy zima rozpoczęła się już na dobre, mróz skuwa ziemię i nie ma jeszcze widoków na jakikolwiek pogodowy przełom - wiązać go ze znakami jakości stałej i przy opisie charakteru uwzględnić jego zaskakującą niekiedy przy bliższym poznaniu pewną sztywność, upór i zadziwiająco małą elastyczność.    

 Jednak moim zdaniem najwięcej o Wodniku i jego „osobnej” naturze mówi fakt, że jako jedyny ze znaków zodiaków ma on dwóch współwładców planetarnych o całkowicie odmiennej, sprzecznej naturze! Wodnikiem tradycyjnie rządzi bowiem chłodny i konserwatywny Saturn, lecz XX-wieczna astrologia współczesna za drugiego jego władcę uznała Urana - zbuntowanego ekscentryka i rewolucjonistę. Choć znak Wodnika jest oczywiście wypadkową wszystkich cech i właściwości ujętych w moim opisie, sądzę jednak, że to właśnie owo nietypowe, podwójne władztwo najlepiej tłumaczy przyczyny pewnej dziwaczności, ekscentryczności, a nawet nieprzewidywalności, którą nie bez powodu przypisuje się przedstawicielom tego znaku.

Co w takim razie składa się na „osobny” świat Wodników? 

Chłodny intelektualista – naukowiec

Cechą charakterystyczną Wodnika jako ostatniego w kolejności po Bliźniętach i Wadze, a zarazem najwyżej rozwiniętego przedstawiciela żywiołu powietrznego,  jest intelektualne, racjonalne podejście do świata i ludzi. Oznacza to, że rozum na ogół ma u niego pierwszeństwo przed uczuciami i emocjami. Dzięki temu Wodnik potrafi mocno zdystansować się wobec otoczenia i wydarzeń, które go spotykają, co nota bene zapewnia mu to dużą dozę obiektywizmu i trzeźwości spojrzenia. Przedstawiciele tego znaku zazwyczaj patrzą na świat i wydarzenia nad wyraz chłodno, z  ciekawością i zarazem z dystansem poznawczym typowym dla rzetelnego naukowca. Dzięki  temu w codziennych sytuacjach i zdarzeniach dostrzegają oni rzeczy, które umykają innym, mającym bardziej osobisty,  emocjonalny stosunek do rzeczywistości. Niezaangażowana postawa umożliwia im swobodne żonglowanie napływem różnorodnych idei bez odrzucania ich na przykład z powodu rozmaitych uprzedzeń. To prawdopodobnie wtedy niczym w głowie pomysłowego Dobromira rodzą się słynne wodnikowe pomysły i ciekawe, odkrywcze myśli oraz refleksje. Umiejętność tę zawdzięcza Wodnik zapewne patronatowi Urana, który obdarza  go bystrością i lotnością umysłu. Działanie tej planety porównuje się niekiedy to nagłego rozbłysku światła, a tempo tego działania do prędkości, w jaką przepływa prąd elektryczny. Stąd też typowym przedstawicielowi tego znaku zdarzają się – nie raz i nie dwa – nagłe i nieoczekiwane przebłyski myślowe, które niespodziewanie naprowadzają go na niezwykłe, czasem genialne wręcz rozwiązania.       

Świat myśli, w którym bardzo rzadko się wietrzy

Jak już ustaliliśmy Wodnik to znak powietrzny, a więc jego życie kręci się wokół rozmaitych myśli i idei. Jednak myli się ten, kto sądzi, że zawsze towarzyszy temu typowa dla Urana elastyczność i otwartość na nowe. Wodnik w poszukiwaniu nowych, ciekawych wizji i materiałów do obróbki intelektualnej będzie co prawda elastyczny, jednak tylko dopóki dopóty… nie zafiksuje na jakimś pomyśle lub koncepcji, którą uzna za tę właściwą.  Jeśli tylko przedstawiciel tego znaku sam siebie przekona do jakiś poglądów, wówczas odzywa się w nim drugi władca znaku, Saturn, i nie ma takiej siły, która odwiodłaby go od przyjętego sposobu myślenia.  W końcu Wodnik to znak stały, tak więc bliższe poznanie reprezentanta tego znaku na ogół nie pozostawia cienia wątpliwości co do  trwałości pewnych jego poglądów, a nawet uporu Wodnika, zwłaszcza w kwestii przekonań.  

Podsumowując, jest to  znak powietrzny, w którym raz po raz rozbłyskują nowe uraniczne, odżywcze i rewolucyjne idee, co generalnie nie przeszkadza temu, by wstrzymywać odżywcze ruch powietrza w obawie przed zburzeniem saturnicznej struktury myślowej, którą – zawsze po swojemu – zbudował sobie Wodnik.  Tak więc charakter Wodnika ukryje pewien paradoks. Podczas gdy uraniczna natura skłania go oryginalności, postępowości, a nawet bycia prekursorem, natura saturniczna powoduje zastyganie intelektualne, grzęźnięcie we własnym schemacie myślowym, a wręcz konserwatyzm i zakorzenienie w tym, co jest oraz upartą obronę swych poglądów - nawet wbrew całemu światu.

Znakowi Wodnika przypisuje się więc skłonność do fanatyzmu, niezależnie od tego, czy jest on wywoływany przez Urana i dotyczy skrajnej oryginalności i nowatorstwa, czy też przez Saturna i odnosi się raczej obrony pewnych konstruktów myślowych, które Wodnik wypracował podczas swej aktywności intelektualnej.  Wodnik bardzo często bywa ekstremistą w poglądach oraz w działaniu, dlatego też dość często trudno mu osiągnąć w życiu wewnętrzny spokój i równowagę. 

Wodnikowa koncepcja na życie

Oprócz stałych poglądów, których Wodnik będzie bronił do upadłego,  zwykle ma on również swoją, nierzadko wynikającą z tych poglądów, tzw. „wodnikową koncepcję na życie”. Często jest to koncepcja dość dziwaczna, a nawet ekscentryczna, niekiedy idąca pod prąd, a w każdym razie inna niż podzielana przez większość populacji. To pomysł czy plan, od którego nikt i nic  - poza nim samym - go nie odwiedzie. Gdy zwrócimy mu uwagę lub próbujemy doradzać,  Wodnik – jeśli akurat nie ma ochoty na polemikę - może nam co najwyżej przytaknąć z grzeczności, lecz i tak dalej będzie robił to, co uważa za stosowne. Owa koncepcja na życie jest dość często nie tylko z jakiś powodów nietypowa, ale i realizowana w 100 %, gdyż znak ten, jak już wiemy, ma skłonność do popadania w skrajności w tym, co robi. 

Nawet jeśli okoliczności życiowe zmuszają go do prowadzenia przez pewien czas w miarę „normalnego” życia, to i tak Wodnik czuje, że musi pozostawić sobie jakiś obszar, na którym po wodniczemu „będzie sobą”,  żyjąc  i myśląc „po swojemu”. Niekiedy daje w ten sposób wyraz swojej wrodzonej przekorze, innym razem jest to metoda na zamanifestowanie jego prawa do zachowania wolności i indywidualności. 

„Wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem”

Wodnik to znak który najbardziej ze wszystkich dwunastu znaków zodiaku ceni sobie wolność i swobodę. Wiąże się z tym opisana wyżej chęć i umiejętność życia po swojemu oraz nieprzywiązywanie większej wagi do tego, co na temat jego postępowania sądzą inni. Jest wyjątkowo odporny na krytykę i komentarze otoczenia w tym sensie, że i tak nie mają one wpływu na jego niezachwiane trwanie przy swoich opiniach i decyzjach. Co więcej Wodnik wprost nienawidzi narzucania mu czegokolwiek i słynie z tego, że nie wykonuje poleceń innych jak tylko takie, które pochodzą od niego samego. Wodnikiem nie sposób zarządzać autorytarnie, gdyż przymuszany do czegokolwiek będzie się buntował, a wręcz sabotował zadanie, w najgorszym wypadku pozostając wolny przynajmniej duchem. Jedynym sposobem wpłynięcia na niego jest perswazja, podczas której można próbować go przekonać, posługując się przede wszystkim logicznymi, racjonalnymi argumentami. Pójdzie za nami, jeśli przyjmie nasze poglądy jako swoje. 

Z drugiej strony Wodnik rozkwita twórczo, gdy zapewni mu się całkowitą swobodę i autonomię. Jest wówczas w swoim  żywiole, a uraniczne wpływy w postaci nagłego przebłysku geniuszu i tzw. „iskry bożej” mogą wydać wyjątkowe owoce, nawet w postaci nowych odkryć i wynalazków.  

Natura niezależnego indywidualisty, niespoufalającego się przyjaciela i  społecznika

Będąc znakiem powietrznym, Wodnik jest istotą stadną, lubiącą kontakty z ludźmi i potrafiącą je nawiązywać oraz podtrzymywać. Jednocześnie – jak już wspominałam - jest najbardziej ze wszystkich znaków obojętny na opinię otoczenia na swój temat, gdyż w każdej sytuacji lubi i potrafi być sobą i żyć po swojemu. Ma bowiem poczucie swej odrębności i wyjątkowości, bardzo ceni sobie swój indywidualizm i nie widzi powodów, by ślepo podążać za stadem czy konsultować się z kimkolwiek. 

Cechą charakterystyczną jest jednak to, że jako ostatni w kolejności przedstawiciel swego żywiołu (po zagadujących do wszystkich Bliźniętach i poszukującej bliskości w partnerstwie Wadze) najlepiej czuje się on,  przynależąc do jakiejś większej grupy lub nawet  do całego społeczeństwa i dlatego woli spotkania towarzyskie z szerszym kręgiem osób niż zażyłe, angażujące emocjonalnie kontakty sam na sam z jednostką. Preferuje więzy przyjaźni, w której każdy zachowuje przestrzeń dla siebie. Stąd niektórym kontakty Wodnika mogą wydawać się zdawkowe i powierzchowne.  Jednak Wodnik w jakimś sensie kocha całą ludzkość i musi starczyć mu energii na dzielenie się nią ze wszystkimi potrzebującymi  jego uwagi i pomocy. Typowy Wodnik jest bowiem społecznikiem, w miarę możliwości realizującym ideały „wolność, równość, braterstwo”. Stara się więc nie mieć uprzedzeń, być tolerancyjnym i wyrozumiałym zwłaszcza wobec czyjeś odmienności, do której podchodzi nie z niechęcią, a z wodniczą otwartością i  zaciekawieniem.   

Z drugiej jednak strony jak przystało na największego oryginała zodiaku, Wodnik – inaczej niż Bliźnięta czy Waga - nie ma nic przeciwko chwilom samotności, podczas których może kontemplować świat i w spokoju przemyśliwać swe idee.   

Zażyłym kontaktom Wodnika z otoczeniem nie sprzyja również dystans emocjonalny do świata, a wręcz pewnego rodzaju chłód uczuciowy. Wodnik nie lubi i nie potrafi się spoufalać, gdyż nie najlepiej „czuje” emocje – zarówno swoje, jak i innych ludzi - i najchętniej „obrabia” je na sucho,  nie przy użyciu serca, lecz intelektu.  

Brak uziemienia

Jak każdy znak powietrzny Wodnik  jest znakiem mało uziemionym, pozbawionym praktycyzmu i twardego gruntu pod nogami, dlatego kiepsko radzi sobie z przyziemnymi zadaniami wymagającymi precyzji i skrupulatności. Tzw. „proza życia” to zdecydowanie nie jego domena, dlatego wymyślając swe odlotowe rozwiązania, często traci kontakt z rzeczywistością. Z jednej strony oderwanie od świata materii pozwala na swobodny przepływ strumienia pomysłów, które rodzą się pod wpływem przebłysków Urana, którym w ten sposób nie stawia się praktycznych ograniczeń i z których niemal zawsze można wydobyć coś, co jest jednocześnie wyjątkowe - czasem wręcz rewolucyjne - oraz nadaje się do realizacji. Z drugiej jednak brak filtra w postaci realizmu może prowadzić do braku krytycyzmu, niepotrzebnego eksperymentowania i marnowania energii na utopijne pomysły, których przecież i tak nikt nie jest w stanie wybić mu z głowy.    

Władztwo Urana powoduje też, że Wodnik ma swój specyficzny rytm oraz pracuje i realizuje swe plany w sposób nieco chaotyczny i mocno niesystematyczny. Działa on tzw. zrywami, od jednego do drugiego „uranicznego dźgnięcia”, które nadaje mu nagłego, lecz krótkotrwałego impetu. Szybko się nudzi, wyjątkowo nuży go monotonia i brak stymulacji.  Bywa więc nieprzewidywalny i nieobliczalny, zwłaszcza że lubi coś zmienić dla samej zmiany. 

Idealista – rewolucjonista

Wodnik głęboko wierzy w swe przekonania i chętnie przyłączy się do działań zmieniających  rzeczywistość wedle swoich ideałów, nawet jeśli miałby to robić na małą skalę, tylko na własnym poletku. Chce naprawiać świat, gdyż drzemie w nim duch reformatora, a niekiedy nawet rewolucjonisty. Lubi, gdy coś jest inaczej niż było, gdy może zaproponować swoje autorskie rozwiązanie i gdy sprawom, którym się zajmuje, może nadać rys indywidualny. Gorzej, gdy eksperymentowanie i rewolucjonizowanie w wydaniu Wodnika zamienia się w chaos i anarchię, a jej autor więcej zniszczy niż stworzy.   

Kroczyć w awangardzie  i być …   oponentem zmian

O Wodniku mówi się, że nie interesuje go przeszłość, daleki jest więc od podtrzymywania tradycji, jego zdaniem zużytych już schematów postępowania i przestarzałych konwenansów.  Jest także przynajmniej jedną nogą wychylony w przyszłość. To znak dobrze przeczuwający nadchodzące tendencje, lubiący nieść postęp i być w awangardzie. Jednak prawdziwym paradoksem jest to, że nowości i zmiany, których z jednej strony Wodnik poszukuje, nie powinny być wdrażane nagle, bez jego przyzwolenia i mentalnej gotowości, gdyż ich po prostu nie zaakceptuje. 

Dziwak, ekscentryk, oryginał

Wszystkie wymienione tu cechy uzasadniają nazywanie wodnika dziwakiem, ekscentrykiem i oryginałem.  Lubi robić po swojemu, jest przekorny, zawsze wolny przynajmniej duchem, nie wykonuje poleceń, na swój wodnikowy pomysł na życie. Lubi ludzi, ale sprawia wrażenie, jakby mu na nich nie zależało. Docenia to co inne, odmienne, świeże, niebanalne, po czym utyka we własnych  strukturach myślowych i jest niewolnikiem swych osobistych poglądów. Pragnie zmieniać świat na lepsze, lecz sam rzuca sobie kłody pod nogi, stojąc na straży swych utopijnych, nierealistycznych pomysłów.  

Wodnik – astrologiczna zagwozdka 

Najdziwniejsze dla astrologa jest jednak to, że współczesne opisy osobowości Wodnika ku jego zdziwieniu nie zawsze pokrywają się z praktyką. Można nawet stwierdzić żartobliwie, że Wodnik  tak bardzo lubi być kontrowersyjny, że już samo czytanie o nim wywołuje kontrowersje. 

Po przejściu kursu astrologii dla początkujących szybko bowiem okazuje się, że choć charakterystyka tego znaku mówiąca m.in. o jego dziwactwach, oryginalności i społecznym niedostosowaniu pasuje do wielu osób mających podkreślony znak Wodnika w horoskopie,  to jednak wcale nie każdy Wodnik jest aż tak odjechany i postępowy jak o nim piszą w podręcznikach. 

Kwestię tę wyjaśnia znów owo nietypowe podwójne władztwo nad tym znakiem, które zrodziło nawet koncepcję  każąca mówić o dwóch rodzajach Wodników – o „wodniku uranicznym” i „wodniku saturnicznym”.  Wodnik ma  oczywiście wiele cech związanych z Uranem, któremu – przypomnijmy - zawdzięcza błyskotliwość, pomysłowość, nowatorstwo, umiłowanie wolności i niezależności, ale też chłód emocjonalny, ekscentryzm, egocentryzm, fanatyzm, upór  i ekstremizm w działaniu. Szkopuł w tym, że wiele współczesnych opisów tak bardzo skupia się na tychże uranicznych cechach związanych z nowym władztwem, że zapomina o poczciwym Saturnie, który u Wodnika jest źródłem cech innych, a niekiedy nawet przeciwstawnych do przed chwilą wymienionych, takich jak między innymi: stateczność myślowa, utykanie w miejscu, problemy z inicjowaniem nowych zadań, niechęć do zmian, a nawet konserwatyzm. Skądinąd są to także cechy związane z jakością stałą, którą Wodnik również reprezentuje. 

Tak więc nawet gdy spotkamy książkowego Wodnika, którego zaklasyfikujemy jako „osobowość wodniczo - uraniczna”  pamiętajmy, że najprawdopodobniej  prędzej czy później odezwie się w nim również Saturn. Niestety jak to z Wodnikiem i Uranem bywa – tutaj nigdy nic nie wiadomo. W tym przypadku nie wiadomo, która natura, kiedy i na jak długo zdobędzie w nim przewagę.      

Jak myślicie, których Wodników jest więcej? Tych uranicznych czy saturnicznych? 😊

Wideo z nagraniem tego materiału znajduje się tutaj Osobny świat Wodnika - video